Ανταλλαγή στη Σουηδία. Ξεκινήσαμε ως άγνωστοι από τη κάθε γωνιά της Ευρώπης και φύγαμε σαν μια οικογένεια.
Όλα άρχισαν στο Goteborg. Ήταν 18 Ιουνίου 2018, μια βροχερή μέρα έξω από τον κεντρικό σταθμό τρένων. Εκεί οπού συστηθήκαμε για πρώτη φορά 44 διαφορετικοί άνθρωποι από την Ελλάδα, τη Σουηδία, την Κροατία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία και την Πολωνία. Την ελληνική ομάδα συνέστησαν ο Γιώργος, η Ηρώ, η Ρένια, η Στασινή, η Σταυρούλα και η Στέλλα. Η χημεία μας ήταν φανερή από τα πρώτα λεπτά. Ένα λεωφορείο μας μετέφερε στο Gnosjo (Γκνούχο), το χωριό το οποίο θα μας φιλοξενούσε για τις υπόλοιπες μέρες (και όνομα που μας πήρε σχεδόν όλες τις μέρες του προγράμματος να μάθουμε να προφέρουμε σωστά). Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως οι στιγμές που θα ζούσαμε σε αυτό το χωριό θα γίνουν οι πιο όμορφες αναμνήσεις!
Από την πρώτη επίσημη μέρα του προγράμματος, οι facilitators μας, η Ρίτσα και ο Αντρέας μας εξήγησαν ότι θα πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα σε τακτική βάση καθ’ όλη τη διάρκεια.
Αυτά ήταν:
1. Να δώσουμε από ένα κύβο ως έκφραση της ευγνωμοσύνης μας σε τρία άτομα.
2. Να κρατάμε ένα προσωπικό ημερολόγιο για κάθε ημέρα του προγράμματος και σε αυτό να καταγράφουμε τα συναισθήματα μας.
3. Να κάνουμε κάθε μέρα διαλογισμό. Να αφήνουμε δηλαδή, όλες τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μας, απλά να περνάνε και να μην ασχολούμαστε με αυτές.
Όλα αυτά πιστεύαμε πως γίνονται απλά για να έρθουμε πιο κοντά μεταξύ μας και δεν πολυαναλύσαμε το τί κάναμε. Φυσικά, υπήρχε ένα backstory σε όλα αυτά, το οποίο, μάθαμε την τελευταία ημέρα.
Το πρόγραμμα λεγόταν ‘Offline is the new luxury’ και αφορούσε την μελέτη του φαινομένου της υπερβολικής χρήσης των διαδικτυακών εφαρμογών, και ειδικότερα τα οφέλη του περιορισμού αυτής. Συγκεκριμένα, μέσα σε ένα περιβάλλον που ευνοούσε την κοινωνικοποίηση, την ψυχαγωγία και την ανάπτυξη δεσμών, καταφέραμε να συνειδητοποιήσουμε εμπειρικά, ποια είναι τα πλεονεκτήματα της αποστασιοποίησής μας από τα κοινωνικά δίκτυα. Μάθαμε να εκφραζόμαστε καλύτερα, να αυτοσχεδιάζουμε, να συνεργαζόμαστε, να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, μοιράζοντας παράλληλα στιγμές χαράς, θλίψης, συγκίνησης. Πολλές ήταν οι φορές που ξαναβιώσαμε στιγμές της παιδικής μας ηλικίας, όπως εκείνες που μας έβρισκαν να παίζουμε ανέμελα στη φύση, να εξερευνούμε το δάσος και τα ρυάκια, αλλά αυτή τη φορά, στα καταπράσινα τοπία της Σουηδίας.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε και η μέρα αφιερωμένη στη μη λεκτική επικοινωνία. Με μια σειρά από ομαδικές αλλά και ατομικές δραστηριότητες, κληθήκαμε να κατανοήσουμε τη σημασία της οπτικής επαφής, της γλώσσας του σώματος αλλά και της τέχνης ως μέσο επικοινωνίας. Μάλιστα, σε κάποιο σημείο, μας ζητήθηκε να ζωγραφίσουμε τα συναισθήματά μας. Έπειτα, δημιουργώντας μικρότερες ομάδες, κληθήκαμε να συνεργαστούμε και να συνενώσουμε τις ιστορίες που η κάθε ζωγραφιά είχε να αφηγηθεί. Το αποτέλεσμα – εκτός από μια καλλιτεχνική πανδαισία- ήταν να έρθουμε ακόμα πιο κοντά σαν ομάδα, αφού μοιραστήκαμε ιδέες και ανταλλάξαμε τρόπους σκέψης, ενώ τα συναισθήματά μας ήταν αποτυπωμένα σε ένα κολάζ.
Από τα πιο σημαντικά στοιχεία του προγράμματος, ήταν το γεγονός ότι μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μέσω του «self-reflection», το οποίο γινόταν με συνέπεια και σε καθημερινή βάση. Οι διοργανωτές μας παρείχαν ένα τετράδιο στον καθένα, στο οποίο γράφαμε καθημερινά 3 πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες, καθώς και την πιο ουσιαστική στιγμή της ημέρας, σύμφωνα με την κρίση του καθενός. Εκτός από αυτό όμως, αφιερώσαμε λίγο χρόνο και στο διαλογισμό, ώστε να χαλαρώσουμε και να αναζητήσουμε εσωτερικά τον εαυτό μας.
Εκτός από τις ομαδικές δραστηριότητες που κάναμε καθημερινά κατά τη διάρκεια του προγράμματος, είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε ένα event που διοργανώνεται κάθε χρόνο στη Σουηδία για τον εορτασμό της μεγαλύτερης ημέρας του καλοκαιριού, το λεγόμενο midsummer. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όσους δεν έχουν βρεθεί σε κάτι παρόμοιο, διασκεδάσαμε χορεύοντας μέσα σε ένα ανθισμένο λιβάδι με στεφάνια από λουλούδια στο κεφάλι σύμφωνα με το «έθιμο». Γίναμε ένα με τους ντόπιους αλλά και τους διάφορους επισκέπτες και πριν φύγουμε, δοκιμάσαμε και το παραδοσιακό κέρασμα των Σουηδών, το fika, το οποίο αποτελείται από χυμό φρούτων, ρολά κανέλας και διαφόρων ειδών κέικ.
Φυσικά δεν έλειψαν και τα intercultural dinners. Είχαμε να ετοιμάσουμε βραδινό την ίδια μέρα με την Κροατία και ήταν μια ιδιαίτερη πρόκληση να βρούμε αρκετά ελληνικά παραδοσιακά και ταυτόχρονα vegan φαγητά ώστε να μπορέσουν όλοι οι συμμετέχοντες να δοκιμάσουν. Ωστόσο όταν 2 Βαλκανικές κουζίνες συναντιούνται για να μαγειρέψουν μαζί το αποτέλεσμα είναι κάπως έτσι:
Την τελευταία μέρα είδαμε μια διάλεξη σε ένα βίντεο η οποία είχε να κάνει με πως μπορεί να γίνει κανείς πραγματικά χαρούμενος. Ο ομιλητής στη διάλεξη, άρχισε σιγά σιγά να αναφέρει πως έρευνες έχουν αποδείξει ότι όλα αυτά που κάναμε εμείς για τις 9 ημέρες που ήμασταν εκεί, ευνοούν το ποσό ευτυχισμένος είναι κανείς. Η σύγκριση με την καθημερινή μας ζωή ήταν εμφανής. Τις ημέρες μας στο Γκνουχο υπήρχε μια γαλήνη διάχυτη στην ψυχολογία όλων μας. Εκφράζοντας τα συναισθήματα που αισθανόμαστε προς τους άλλους αλλά και τους εαυτούς μας, νιώσαμε από πρώτο χέρι πως είναι το να βρίσκεσαι πιο κοντά στην ευτυχία. Μέσω αυτού, ήμασταν χαρούμενοι όλοι μαζί. Έτσι, χωρίς τίποτα να πηγαίνει στραβά, δημιουργήσαμε μοναδικές αναμνήσεις που πιστεύω θα θυμόμαστε όλοι για πάντα.
Ευχαριστούμε πολύ την CET Platform Hellas για την ευκαιρία που μας έδωσε να συμμετάσχουμε σε αυτό το πρόγραμμα.
Civil Education and Training Platform – Hellas 